Het Buizengat in Vlaardingen is een restant van een spuikom die omstreeks 1610 werd aangelegd om de Oude Haven op diepte te houden. De naam dankt deze kom aan de buizen die hier 's winters werden opgelegd. Zo verstoorden deze schepen het spuien van de haven niet.

De Oude Haven zelf is ontstaan uit een natuurlijke waterloop (vloedkreek en waterloop komend uit aangrenzend veengebied) welke ten noordoosten van het oude Vlaardingen ontsprong en met een grote bocht zuidwaarts in de Maas uitmondde. Deze waterloop is vanouds bekend als de Vlaarding en verenigde in zijn benedenloop enkele andere veenlopen, zoals de Hooilede, in zich. Deze waterlopen zijn zo goed als geheel verdwenen onder ophogingen bij latere stadsuitbreidingen.

Met een bocht via het huidige Plein Emaus kwam de Vlaarding uit in het Buizengat. hier lag de grens tussen Vlaardingen en Vlaardingerambacht

Het Buizengat ligt tussen de Kortedijk, de Westlandseweg en de Hoflaan. Globaal gezegd is het dat deel van de haven dat tussen de Vlaardinger Driesluizen en de korenmolen ligt.

Aan het begin van de 21e eeuw is men begonnen met het bouwen van woningen rond het Buizengat. De oevers zijn daarbij door middel van drie voetgangersbruggen met elkaar verbonden.

Op het Vlaardingse Veerplein vindt op woensdag en zaterdag de weekmarkt plaats. 

Het aparte is dat het huidige Veerplein is genoemd naar een ander klein pleintje, dat voor het Van Leydenshofje lag (wat in 1958 werd gesloopt), aan de oostzijde van de Biersloot. Dat is dus niet het plein waar je nu overheen loopt als er markt is.

Veerschuiten

Dit pleintje ten oosten van de Biersloot werd dus Veerplein genoemd, of Veerkade. Het was ooit het vaste aankomst- en vertrekpunt van de veerschuiten in Vlaardingen. We hebben het dan over een lange tijd geleden, toen de Biersloot nog in verbinding stond met de Vlaardingse Vaart, nog voor 1893. De veerschuiten werden hier geladen en gelost.

Dit alles gebeurde dus niet op de plek waar nu het Veerplein in Vlaardingen te vinden is. Het huidige Veerplein is gebouwd op een voormalige woonwijk, die de Transvaalbuurt werd genoemd. En lag aan de overkant, aan de westzijde van de toenmalige Biersloot.

Eeuwenlang speelde de visserij de hoofdrol in het leven van de inwoners van Vlaardingen. De gevangen vis verkocht men onder meer 'aan de bank'. Vlaardingen is dan ook één van de steden die nog in het bezit is van een visbank.

De Vlaardingse Visbank staat op de Westhavenplaats, in het centrum van de stad. Ze is in 1778 gebouwd en heeft tot 1949 dienst gedaan als visafslag voor particulieren. Nu herinnert dit monument ons permanent aan het vissersverleden van de stad.

De functie van de Visbank

De Visbank was de door het stadsbestuur ingestelde instelling waar vroeger verse zeevis, hoofzakelijk platvis, werd geveild. Dit gebeurde - op grond van de wet - met álle vis die voor plaatselijke consumptie was bestemd. Het veilen of afslaan van de vis ‘aan de bank’ gebeurde uit sociale motieven: de koper bepaalde uiteindelijk zelf de prijs, zodat in tijden van voedselschaarste niemand kon worden bedrogen of afgezet.

Een  ander belangrijk aspect was de volksgezondheid: de stad controleerde en garandeerde immers de kwaliteit en de versheid van de vis. Haring werd door de reders vóór 1883 meteen vanaf de kade aan de man gebracht. Hierna verkocht men de haring en zoute vis aan de afslag aan de Dayer en later in het verkooplokaal in het Handelsgebouw aan de Parallelweg. Na de sloop van dit gebouw gebeurde dat in een pakhuis aan de Oosthavenkade. Later nog een korte tijd in het toenmalige Visserijmuseum, waar tevens de laatse Vlaardingse haringafslag plaatsvond.

Verse zeevis zoals kabeljauw, schelvis, fleet, rog en tarbot werden vanaf 1909 in de Gemeentelijke Zeevishal aan de Koningin Wilhelminahaven ZOZ verkocht. Deze is met een onderbreking van zestien jaar tot 1966 in gebruik geweest. Na WO II vond hier ook de afslag plaats van grote hoeveelheden verse haring.

Naast visafslag was de Visbank ook de verzamelplaats van zakkendragers, havenarbeiders, sjouwers, vis- en haringpakkers. Wanneer er wat te verdienen viel, werd het klokje geluid en stroomden de werklui samen. Natuurlijk werd de klok ook geluid wanneer er ‘vis aan de bank' was.

De - vermoedelijk - allereerste Visbank

Veel eerder al, in 1577, wordt al van een dergelijke gemeentelijk instelling gesproken. In de stadsrekening (een soort financieel jaaroverzicht) van dat jaar staat namelijk: “Noch betaelt van den nyeuwe visbanck ende van een deel te brengen van de stijlen daeronder gestelt, ende van spijckeren ende maecken. Tsamen, blijckende als voeren, XXX stuyvers”.

Toen kreeg Vlaardingen dus blijkbaar al een nieuwe visbank, wat betekent dat er dus ook vóór de grote stadsbrand van 1574, een visbank in de stad moet zijn geweest. Waar die precies stond, is niet te achterhalen, maar waarschijnlijk heeft dat eerste exemplaar tegen de huizen van de latere Westhavenplaats gestaan.

Bekijk historische foto's van de Westhavenplaats

In 1734 bereikte de haven haar huidige lengte (Westhavenkade). Eerst gebruikte men alleen de westzijde van de haven ten behoeve van de haringvisserij, maar vanaf circa 1830 ontstond er ook bebouwing aan de oostzijde. De haven zelf werd in 1872-'73 en in 1885-'86 vergroot en verdiept

Bij de Dayer stond tussen 1625 en 1939 de stadskraan, waarmee schepen geladen en gelost werden. Van de laatste houten stadskraan uit 1858 zijn de bouwtekeningen bewaard gebleven. In 1995 heeft men aan de hand van de tekeningen een replica gemaakt, die verderop bij het Vlaardings Museum is geplaatst.

Het openbaar park ’t Hof (ca. 4 ha.), oorspronkelijk de tuin van een vroeg-17de eeuwse buitenplaats, gelegen langs de Oude Haven, tussen Hoflaan, Hofsingel en Hogelaan1 in Vlaardingen, werd in 1830 door de gemeente aangekocht, in 1870 als openbaar park geopend en in 1941 met het nieuwe Oranjepark (ca. 8 ha.), gelegen ten Noorden van ‘t Hof langs de Van Linden van den Heuvellweg, Julianasingel en Westlandseweg uitgebreid. In verband met nieuwe ontwikkelingen rond dit park- / buitenplaatscomplex heeft de gemeente Vlaardingen Bureau Oldenburgers Historische Tuinen gevraagd een beknopt overzicht van de geschiedenis van ’t Hofpark samen te stellen. Het moge duidelijk zijn, dit is een tuinhistorische visie op het buitenplaatscomplex, waar bodemkundige, waterhuishoudkundige en geomorfologische aspecten niet in zijn meegenomen. Het stadsarchief Vlaardingen beschikt over een prachtige verzameling oude kaarten en andere archivalia, zodat we met behulp hiervan allereerst een uitgebreid chronologisch overzicht over de ontstaansgeschiedenis van het park kunnen opmaken. Na vergelijking en analyse van de historische kaarten is het mogelijk de tegenwoordige situatie te waarderen. De buitenplaats ’t Hof is een historische buitenplaats die vanwege haar unieke ligging aan de haven en vanwege de aanwijsbare archeologische overblijfselen van elementen uit de historische tuinarchitectuur het verdient niet alleen behouden te blijven en vakkundig beheerd te worden, maar ook op waarde geschat te worden door alle inwoners van Vlaardingen.

Vlaardingen was in 1870 niet alleen een vissersstad, maar het werd ook meer en meer een gunstige plek om industrieën te vestigen. Reder Muurling van rederij 'Het Noorden' stichtte in 1874 margarinefabriek Vacca aan de Oosthavenkade. In 1881 ging de margarinefabriek failliet, waarna deze in de verkoop kwam.

Het Hollandiagebouw

Het Hollandiagebouw is een prominent gebouw aan de Oosthavenkade, dat vele Vlaardingers kennen. Tot 2014 was de Vrije Academie in dit gebouw gevestigd, maar het pand werd gebouwd als kantoor voor de Melkfabriek Hollandia.

De oprichting van Hollandia

De oprichter van Hollandia was de uit Noord-Brabant afkomstige Constant Hendrik (later: Wagenaar) Hummelinck die voor een vestiging van zijn fabriek zijn oog liet vallen op Vlaardingen. Vlaardingen was in 1870 niet alleen een vissersstad, maar het werd ook meer en meer een gunstige plek om industrieën te vestigen. Reder Muurling van rederij ‘Het Noorden’ stichtte in 1874 margarinefabriek Vacca aan de Oosthavenkade. In 1881 ging de margarinefabriek failliet, waarna deze in de verkoop kwam. Een jaar later werd de N.V. ‘Hollandia’, Hollandsche Fabriek voor Melkproducten voor 140.000 gulden eigenaar van het complex aan de Oosthavenkade.

Hoewel deze firma opgericht werd in Den Haag, vestigde het kantoor zich in Vlaardingen. De fabriek leverde melk, boter en kaas. Zes jaar lang werd er verlies gedraaid en pas in 1888 kon voor het eerst winst worden gemaakt. Twee jaar later werden de blikjes melk zelfs naar Zwitserland en Frankrijk geëxporteerd. Door de groei van het bedrijf werd het kantoor op den duur te klein. Architect Pleun van den Berg kreeg in 1897 de opdracht om een nieuw kantoor te bouwen. Voor de uitbreiding van het kantoor werden verschillende huizen gesloopt. Door de uitbreiding van vestigingen door heel Nederland was het in 1912 weer zover dat het kantoor te klein geworden was. Men bouwde er een linkervleugel aan, wat het gebouw perfect symmetrisch maakte.

In 1929 kwam een overeenkomst met het Zwitserse Nestlé-concern tot stand. De productie van gecondenseerde melk verplaatste Nestlé naar haar vestiging in Bolsward, terwijl in Vlaardingen champignons werden gebraden en gevriesdroogd. Het kantoor van Hollandia werd in 1971 naar Amsterdam verplaatst. De gemeente Vlaardingen kocht het pand in 1975 en richtte het twee jaar later in als Cultureel Centrum ‘Hollandia’. Deze functie heeft het tot de zomer van 2014 vervuld. Toen is het gebouw gesloten en te koop gezet.

In 2017 is het rijksmonument verkocht. Begin 2019 startte men met het realiseren van veertien stadsappartementen.

De Brouwerij

Vlaardingen is van oudsher bekend als haringstad. De jarenlange traditie van het landelijk bekende Haring en Bier feest geeft al aan dat, wat de echte Vlaardinger betreft, haring en bier onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Tot zo’n 100 jaar geleden werd ook daadwerkelijk bier geproduceerd in Vlaardingen en ook tot de verbeelding sprekende straatnamen als “Gedempte Biersloot” geven een indicatie van de activiteiten die hier in het verleden plaatsvonden (de oudst bekende bierbrouwerij gevestigd in Vlaardingen dateert zelfs uit de 16e eeuw).

Waar de verbondenheid met de haringvangst in het hedendaagse Vlaardingen nog steeds te vinden is, is een echt Vlaardings biertje al ruim een eeuw niet meer te verkrijgen.

Vier Vlaardingse vrienden vatten daarom in 2011 het plan op deze oude traditie weer in ere te herstellen, en er voor te zorgen dat er in Vlaardingen wederom bier gebrouwen kan worden. Na een jaar recepten bedenken en uitproberen in een kleine brouwinstallatie, werd uiteindelijk ‘hét’ recept gevonden, dat wat de brouwers betreft een Vlaardings biertje waardig was. Een stoer, amberkleurig, tikkeltje eigenwijs maar vooral no-nonsense en lekker doordrinkbaar bier was een feit.

De volgende stap was uiteraard om heel Vlaardingen kennis te laten maken met deze heerlijkheid, en dus werden de stoute schoenen aangetrokken en werd in 2012 een heuse brouwinstallatie aangeschaft. Twee middel grote brouwketels, vier fermentatietanks, meters slangen, leidingen en diverse koppelingen, en natuurlijk een pand om het geheel werkend op te stellen. En zo ontstond na ruim 100 jaar afwezigheid weer een echte Vlaardingse bierbrouwerij, ditmaal gevestigd aan de Hoogstraat 37 in Vlaardingen.

Uiteraard volgde er nog de nodige proefbrouwsels in de nieuwe installatie, en werden alle aanverwante zaken als vormgeving, glazen, uitstraling en natuurlijk deze website bedacht en uitgewerkt.

Inmiddels kan heel Vlaardingen genieten van het echt Vlaardings bier. Houd deze site in de gaten of schrijf je in voor de nieuwsbrief om ook zo'n lekker biertje te kunnen bemachtigen.

Vulcaan

De Koningin Wilhelminahaven of 'Nieuwe Haven' is een (gemeentelijke) handels- en visserijhaven in de Nederlandse gemeente Vlaardingen die vanaf het einde van de negentiende eeuw werd aangelegd langs de Nieuwe Maas. Aanvankelijk was deze haven verbonden met de Buitenhaven; later werd deze doorgang gedempt. Op de plaats van de gedempte verbinding tussen beide havens bevindt zich thans het Grote Visserijplein. De naam 'Grote Visserij' verwijst naar de haringvisserij op de Noordzee.

Brand

Op 9 februari 1951 woedde een grote oliebrand in de haven, die begon bij een destijds daar gevestigde scheepswerf. De wind had een olievlek in een hoek van de haven gedreven, waarna een vonk van een lasapparaat de olie deed ontbranden. Ook een drijvend dok en een sleepboot vatten vlam. Een wagen met vrijwillige brandweerlieden dat een inspectie van gebouwen langs de haven uitvoerde om het risico van overslag van de brand in te schatten reed door de dikke rook over de kade. De chauffeur raakte ten gevolge van het slechte zicht van de weg; de wagen met de brandweerlieden reed half de haven in en bleef boven de brandende olie tussen de kade en een dukdalf hangen. De chauffeur wist bijtijds uit de wagen te springen en raakte lichtgewond, maar voor de overige bemanningsleden was het te laat. Bevelhebber Jo Baars wist door onder te duiken en met zwembewegingen te ontkomen en raakte zwaargewond. De overige vijf brandweerlieden konden niet op tijd uit het voertuig ontsnappen en kwamen in de vlammenzee om. Pas toen de rook optrok werd ontdekt wat er was gebeurd. De lichamen waren onherkenbaar en niemand wist wie er in de wagen zat tot na een appel. De namen van de aanwezigen werden genoteerd; de ontbrekende mannen waren inzittenden van het verongelukte voertuig.

Tot op heden geldt dit als het zwaarste brandweerongeluk dat in Nederland heeft plaatsgevonden.

KOFA Cultureel Centrum

De Grote Kerk is een kerkgebouw aan de Markt in Vlaardingen.

De geschiedenis gaat terug naar de 8e eeuw toen er omstreeks het jaar 725 op de markt een gebouwtje door priester Heribald geschonken werd aan de Angelsaksische missionaris Willibrord (later eerste bisschop van Utrecht). Om deze reden werd de kerk oorspronkelijk Sint-Willibrorduskerk genoemd. Het was een van de eerste moederkerken in het westen van Nederland.

In de rond 1156 werd de eerste stenen kerk op deze plek gesticht. Al vrij kort na het begin van de bouw, in 1163, zorgde de Sint-Thomasvloed voor problemen: de monding van de Oude Rijn bij Katwijk wordt daardoor voor enkele eeuwen afgesloten en het rivierwater kan niet meer naar zee worden afgevoerd. Hierdoor lopen de polders in het graafschap Holland onder. Een in opdracht van Floris III aangelegde dam bij Zwammerdam verplaatst de problemen naar het bisdom Utrecht, wat tot een kortstondige oorlog tussen de twee partijen leidt. De dijk bij Vlaardingen is over een lengte van twee kilometer weggeslagen en het land wordt bedekt door een dikke laag modder en zilte klei. De Hollandse graven verplaatsen hun huishouden naar Dordrecht en Den Haag en de bouw van kerk stopt.^[2] Pas in in de 14e eeuw wordt de grote kerk afgebouwd. De toren wordt omstreeks 1350 voltooid.

De kerk diende in eerste instantie als parochiekerk voor Vlaardingen, Vlaardingerambacht en Zouteveen en het hoofdaltaar was gewijd aan Johannes de Doper. Na de Reformatie(1572) kwam de kerk in handen van de calvinisten. In 1574 vond de stadsbrand van Vlaardingen plaats. De kerk werd hierbij dusdanig beschadigd dat hij in 1584 gedeeltelijk herbouwd werd. Een groot deel van het gebouw was verloren gegaan. Het waaggebouw met daarin de stadswaag is deels opgebouwd met de stenen van de noordelijke dwarsbeuk. Op de plek waar ooit de zuidelijke dwarsbeuk stond verrees omstreeks 1600 een verblijf voor galeislaven. In 1634 werd dit vervangen door een nieuwe, nu nog bestaande, zuidelijke dwarsbeuk. Toen in 1665 een nieuwe noordelijke dwarsbeuk werd gebouwd, kwam een groot deel van het waaggebouw te vervallen. De kerk was op dat moment een driebeukige hallenkerk met ingebouwde toren.

In 1743 was de toren dusdanig verzakt dat deze werd afgebroken. De huidige toren is in 1746 voltooid door David van Stolk en stond oorspronkelijk op enkele meters afstand van de kerk. Na voltooiing van de toren is de kerk vergroot en tegen de nieuwe toren aan gebouwd. De Grote Kerk heeft een bijzonder orgel dat in 1763 door Pieter van Peteghem werd gebouwd voor de Bernardijner-abdij van Baudeloo te Gent. Dit orgel is in 1819 aangekocht.

De kerktoren heeft een carillon. In deze toren zat vroeger een wachter (torenkijker) die uitkeek over het water. Wanneer een Vlaardingse logger in aantocht was, werd een bal op de toren gehesen als teken voor de reder. De wachter waarschuwde ook wanneer een Vlaardings vissersschip arriveerde met de vlag halfstok. Wanneer dat het geval was, dienden de vrouwen binnen te blijven totdat bekend was voor wie het slechte nieuws was bestemd.

In de periode 1966-1970 werd de kerk grondig gerestaureerd, waarbij de banken vervangen werden door houten stoelen met rieten zitting, om het geheel een oorspronkelijker en ruimtelijker indruk te geven.

De kerk is een rijksmonument.

Van 2009 tot 2017 vonden rondom deze kerk elk jaar in de maand juli de Vlaardingse Beiaardweken plaats. Op de dinsdagen van deze maand speelden topbeiaardiers uit binnen- en buitenland op het carillon van de kerk, waarbij hun spel was te zien op beeldschermen die rond de kerk stonden opgesteld.

In 1817 vestigde de Harmonie (de Kleine Zaal) in het al bestaande filmtheater ‘Het Zeepaard’ aan de Schiedamseweg in Vlaardingen. In de zalen komt regelmatig een herensociëteit bijeen voor zowel formele als informele bijeenkomsten. In de tuin van de Harmonie worden in de zomer tuinfeesten gegeven en eens in de zoveel tijd is er een toneelvoorstelling te zien in de zaal. In 1947 stellen Burgemeester en Wethouders (B&W) vast dat een tekort aan zaalruimte leidt tot een achterlopende ontwikkeling van het culturele en verenigingsleven in Vlaardingen. Om deze reden wordt uiteindelijk in 1950 besloten om in de tuin van de Harmonie de Stadsgehoorzaal te vestigen.

In 1952 opent de door Sybold van Ravesteyn ontworpen Stadsgehoorzaal haar deuren. De Stadsgehoorzaal wordt het hart van Vlaardingen op het gebied van theater. Tot de jaren ‘90 blijft het gebouw op een paar kleine aanpassingen nagenoeg hetzelfde. Pas in 1992 wordt de voorgevel, theatercafé van het theater verbouwd en in 1998 krijgt het theatercafé wederom een grondige opknapbeurt. In de jaren die volgen ontstaan diverse discussies over wat te doen met het ouder wordende gebouw. Het door Sybold van Ravesteyn ontworpen gebouw voldoet niet meer aan de brandveiligheidsvoorschriften. Verschillende vraagstukken worden naar voren gebracht: moet het gebouw grondig verbouwd worden, of wordt het gesloopt en wordt het Theater van Vlaardingen op een andere plek in Vlaardingen gevestigd? Uiteindelijk kiest B&W voor een grondige verbouwing. Van 2005 tot en met 2007 sluit de Stadsgehoorzaal haar deuren voor een volledige renovatie van zowel de buitenkant van het gebouw als de binnenkant. Op 12 september 2007 vindt de feestelijke opening van het vernieuwde theater plaats, waarbij het zijn oude naam weer terugkrijgt: Stadsgehoorzaal Vlaardingen.

De Stadsgehoorzaal Vlaardingen is meer dan alleen een schouwburg. De Stadsgehoorzaal karakteriseert zich als het theater voor, door en met de Vlaardingers. Voor de verbouwing werd het theater ook wel ‘De huiskamer van Vlaardingen’ genoemd. De Stadsgehoorzaal wil nog steeds de lokale mensen als publiek houden, maar probeert ook buiten de stad de mensen te bereiken door allerlei marketingacties in te zetten. De Stadsgehoorzaal besteedt veel aandacht aan de grote artiesten, maar ook minder bekende artiesten krijgen een kans bij het theater. De organisatie probeert nieuw talent een kans te geven door ze op te nemen in het programma. Het programma van de Stadsgehoorzaal is zeer veelzijdig. Er zijn voorstellingen op het gebied van cabaret, kleinkunst, wereldmuziek, dans, toneel, show, klassieke muziek en musical. Naast alle voorstellingen die te zien zijn, kunnen de verschillende ruimtes in de Stadsgehoorzaal ook verhuurd worden. Voor de verbouwing bevonden zich drie belangrijke ruimtes in de Stadsgehoorzaal, de Grote Zaal, de Kleine Zaal en het Theatercafé. Na de verbouwing zijn er nog drie extra bijzondere ruimtes bijgekomen. Zo zijn er een VIP-Lounge, een Glazenfoyer en een Bovenfoyer. Al deze ruimtes kunnen gebruikt worden voor vergaderingen, cursussen, recepties of lezingen.

De organisatie

De afgelopen jaren heeft het theater ook op organisatorisch vlak veel verandering doorgemaakt. De Stadsgehoorzaal is altijd een onderdeel geweest van de gemeente. Het Vlaardingse college pleitte al langere tijd voor verzelfstandiging van het theater, omdat het theater dan beter aan fondsenwerving kan doen. Na jaren van overleg is uiteindelijk besloten om per 1 januari 2008 de Stadsgehoorzaal Vlaardingen te verzelfstandigen tot een B.V.

De Stadsgehoorzaal wordt na de verzelfstandiging steeds meer afhankelijk van geld van buitenaf. Om deze reden gaat het theater zich ook steeds meer concentreren op sponsoring. Het verhuren van de verschillende ruimtes dient ook als een nodige bron van inkomsten voor het theater; commerciële verhuur.

In het jaar 2002 is de naam van het theater veranderd in het Theater van Vlaardingen. De Vlaardingers konden echter nooit aan deze naam wennen en bleven het theater de Stadsgehoorzaal noemen. Omdat de nieuwe naam na jaren nog niet was geaccepteerd is besloten om tegelijkertijd met de heropening het theater zijn oude naam terug te geven, de Stadsgehoorzaal Vlaardingen.

In 2015 dreigde de Stadsgehoorzaal failliet te gaan, nadat de gemeente had besloten te bezuinigen op de subsidie voor de Stadsgehoorzaal. In maart 2015 heeft de gemeente Vlaardingen aan KADE40 als kunsteducatief centrum en De Kroepoekfabriek als jong poppodium opdracht gegeven om twee plannen te maken voor een nieuwe invulling van de Stadsgehoorzaal. Door de samenwerking met poppodium De Kroepoekfabriek en Centrum voor Kunst- en Cultuureducatie KADE40 is het mogelijk met minder geld meer samen te doen op het gebied van programmering, educatie, publiciteit, inkoop, mensen en middelen. Tot 2018 is er de tijd gegeven om de nieuwe koers uit te stippelen.

De organisatie werkt momenteel met 3,9 FTE aan betaalde krachten, 4 FTE aan stagiaires en 123 vrijwilligers.

Stadsgehoorzaal nu

Na de renovatie heeft Vlaardingen een gebouw teruggekregen waar voorstellingen op hoog niveau worden gegeven en waar ondernemers hun relaties kunnen ontvangen. Het theater wordt een plek voor speciale bedrijfsevenementen als congressen, vergaderingen en workshops.

Vijf keer in het jaar organiseert de Stadsgehoorzaal het Stadsterras. Het Stadsterras is een terugkerend festival dat georganiseerd wordt met de samenwerking van vele culturele- en maatschappelijke organisaties in Vlaardingen. Tijdens het festival is er in elk gedeelte van het theater wat te beleven: van een dansvoorstelling in de Grote Zaal, tot een workshop in de foyer. De editie in september fungeert als opening van het theaterseizoen.

Grote Zaal

De Grote Zaal is in haar oude luister hersteld, maar kent wel enkele praktische veranderingen ten opzichte van het oorspronkelijke ontwerp van Van Ravesteyn. Het oplopende stoelenplan garandeert betere zichtlijnen. Dit is mogelijk door het verhogen van het balkon. Door deze herinrichting komt het totale aantal stoelen op circa 650.

Kleine Zaal

De Kleine Zaal, ook wel De Harmonie genoemd, is een multifunctionele ruimte met een inschuifbare tribune. Wanneer de tribune wordt ingeschoven ontstaat een ruime, sfeervolle zaal die zeer geschikt is voor recepties, seminars, films, cursussen en andere bijeenkomsten. Door de toegang tot de zaal te verplaatsen naar de zijkant, kan de tribune de volledige breedte van de zaal beslaan en plaats bieden aan ongeveer 160 toeschouwers.

Foyers

De foyers op de begane grond zijn ruimer, maar de oorspronkelijke intimiteit is zo veel mogelijk hersteld door het terugbrengen van de oorspronkelijke plafondhoogten en de karakteristieke detailleringen van Van Ravesteyns. Ook zijn diens trappen gehandhaafd. Over de trap, verandert de ruimte naar een ruime, lichte stadsfoyer met glazen gevels, waar de oorspronkelijke buitenwand van de grote zaal met de bijzondere bas-reliëfs van J. Uiterwaal nu een binnenwand geworden is. Behalve als foyer voor en na de voorstellingen biedt deze ruimte plaats voor feestelijke en informele bijeenkomsten, recepties en dergelijke.

Zakelijke faciliteiten

Het theater heeft tevens enkele kleinere, verhuurbare vergaderzalen en op een prominente plaats in het gebouw wordt een VIP-ruimte ingericht, waar de gasten van het theater in gepaste ambiance een eigen plek hebben, strategisch gelegen tussen toneelhuis, hoofd entree en foyers. Door de combinatie van grote en kleine zalen, foyers en vergaderzalen en cateringfaciliteiten in het theatercafé is de Stadsgehoorzaal een multifunctioneel gebouw geworden.

Wij adviseren Vlaardingers zoveel als mogelijk lopend of op de fiets te komen. Straatparkeren is in grote delen van het Centrum niet mogelijk, omdat het Centrum grotendeels is afgezet. 

De parkeergarages zijn wél bereikbaar.

APCOA PARKING Hoogstraat - Cornelis Speelmanstraat 4

APCOA PARKING Liesveld - van Riebeeckstraat 30

APCOA PARKING Stadhuis - Dr. Sacharovplaats 3

Met het openbaar vervoer reist u met metrolijn B vanuit Rotterdam richting Hoek van Holland, halte Vlaardingen Centrum. Vanaf het station ben je binnen 1 minuut op het festivalterrein rond de Vlaardingse haven.

1. De organisatie heeft het recht om iedereen die zich niet aan de huisregels houdt te verwijderen van het festivalterrein.
2. Volg altijd de aanwijzingen op van medewerkers/beveiliging, voor je eigen veiligheid en die van anderen.
3. Op alle locaties kan u om uw legitimatie worden gevraagd en kunt u worden gefouilleerd.
4. Voorwerpen van glas of drukhouders (zoals deodorant) zijn niet toegestaan. Paraplu’s met een puntig einde zijn niet toegestaan.
5. Legitimatie is verplicht voor bezoekers vanaf 14 jaar, wanneer je hiertoe wordt verzocht door de medewerkers of de beveiliging.
6. Het is voor bezoekers onder 18 jaar niet toegestaan om alcohol te kopen en/of te consumeren. Daarnaast is het voor bezoekers van 18 jaar en ouder niet toegestaan om alcohol door te geven aan bezoekers jonger dan 18 jaar. Op verzoek van medewerkers, beveiliging of andere bevoegden dient een ID-bewijs getoond te kunnen worden waardoor de leeftijd kan worden vastgesteld.
7. Glaswerk is ten strengste verboden.
8. Het is niet toegestaan om uitingen van groepsidentiteit te dragen.
9. De organisate en haar medewerkers zijn niet aansprakelijk voor enige vorm van persoonlijke en/of materiële schade die je als bezoek(st)er onverhoopt lijdt tijdens je bezoek.
10. Het in bezit hebben van wapens en gevaarlijke of scherpe voorwerpen is verboden.
11. Het in bezit hebben of handelen in gaspatronen, soft- of harddrugs is verboden.
12. Agressie of hinderlijk gedrag wordt niet getolereerd.
13. Racistische, seksistische, beledigende en/of discriminerende uitlatingen, in welke vorm dan ook, worden niet getolereerd. Ongewenste intimiteiten worden niet getolereerd.
14. Personen die onder invloed zijn van drank of drugs wordt de toegang geweigerd en/of worden van het festivalterrein verwijderd.
15. Bij overtredingen en misdrijven wordt direct de politie ingeschakeld.
16. Als je als bezoeker het terrein betreedt dan stem je automatisch in dat er foto’s van jou gemaakt kunnen worden. De foto’s kunnen worden gepubliceerd voor verslaglegging en promotionele redenen. Het gaat dan in alle gevallen om sfeerfoto’s die vallen onder het uitingsrecht en journalistiek handelen.
17. In situaties waarin deze regels niet voorzien, beslist de organisatie in samenspraak met de gemeente en/of de politie.